In gesprek met: Elize Rot
Fotograaf Equals: Carly Wollaert
Elize Rot is te zien als één van de rolmodellen tijdens de Equals campagne 2024, gericht op het vergroten van de zichtbaarheid van inspirerende en ambitieuze vrouwen in de zorg-ICT.
We maakten van de gelegenheid gebruik om met Elize te praten over haar eigen inspiraties en hoe haar zorgervaring nu dagelijks helpt relativeren.
“Onze manager was vrij bewust op zoek naar mensen die ons juist aanvullen, in plaats van hetzelfde type persoon aan te nemen. We hadden in ons team even iemand nodig die prikkelde. Ik meen oprecht dat we daar beter van zijn geworden.”
Op de voorgrond staan
Daar hangt haar foto dan. Op een levensgrote poster in Rotterdam, tijdens een campagne dat landelijke aandacht genereert. Frappant, voor een persoon die normaliter niet geneigd is als eerste op de voorgrond te treden. “Ik ben van nature iemand die liever in de groep mengt dan vooruitgeschoven wordt”, legt Elize uit. Het meedoen aan de Equals campagne, nadat zij hiervoor gevraagd werd, grijpt Elize als kans om aan haar persoonlijke ontwikkeling te werken.
Elize werkt als kwalificatiespecialist bij Nictiz, de Nederlandse kennisorganisatie voor digitale informatievoorziening in de zorg. Onlangs kwam hier de rol als coördinator van het Kwalificatiecentrum bij. Wat haar werk inhoudt? Nictiz biedt softwareleveranciers de mogelijkheid om hun software te laten toetsen op de correcte implementatie van informatiestandaarden in de zorg. Dit noemen we kwalificatie. Met deze kwalificatie tonen softwareleveranciers aan dat hun product of dienst aan de eisen voldoet en kunnen zorgverleners als eindgebruikers op de juiste manier informatie uitwisselen.
Elize’s zorgachtergrond komt hierbij goed van pas. Ze begint met te vertellen dat ze op de middelbare school een bèta-profiel volgde. “Mijn vader had civiele techniek gestudeerd. Mijn moeder studeerde vroeger kraamzorg en heeft ook echt zorg aan bed geleverd. Zo kwam ik voor mijzelf op de studie Verpleegkunde.”
Hierin deed Elize praktijkervaring op als zorghulp. Na haar afstuderen deed ze haar stage in de thuiszorg en begon als wijkverpleegkundige bij Pieter van Foreest. Ze merkte op dat de hiërarchie in het ziekenhuis haar niet beviel. Liever werkt ze in een omgeving waarin iedereen op gelijke voet staat. Ze zegt fel: “Ik kan daar niet tegen. Iedereen is gewoon gelijk in mijn hoofd.” Daarom gaf ze de voorkeur aan het werken in de wijk, waar ze meer gelijkheid ervaarde en nauwer samenwerkte met huisartsen.
De weg naar Nictiz
Elize legt uit dat ze in haar vorige baan in de thuiszorg veel administratieve taken. Ze vertelt glimlachend: “Ik merkte het leuk te vinden om achter de computer te zitten en mij te storen aan hoe traag systemen gaan of hoe onlogisch ze zijn ingericht.” Ze besefte dat het werken aan het bed niet echt bij haar paste en begon te zoeken naar andere mogelijkheden. Via LinkedIn kwam ze een vacature tegen voor een functie als kwalificatiespecialist. Ze was nieuwsgierig naar ICT en de combinatie van theoretisch werk met een maatschappelijk doel sprak erg aan. Zo belandde ze in haar huidige functie bij Nictiz.
Als rolmodel op een levensgrote poster in Rotterdam. Elize doet het gewoon. Van carrière wisselen? Ze waagt het erop. Elize reflecteert op haar ervaring met het vinden van de vacature bij Nictiz. Ze herinnert zich dat de vacaturetekst de nadruk legde op het verbeteren van de zorg door mensen toegang te geven tot hun eigen informatie. Ze bedacht stellig: “Ik ga het gewoon proberen” en geeft toe: “Met volop werk in de zorgsector had ik altijd nog de optie daarop terug te vallen.” Dat laatste bleek niet nodig: inmiddels werkt Elize hier 3,5 jaar.
Een nuttige achtergrond
Elize benadrukt dat haar achtergrond in de zorg haar enorm helpt in haar dagelijkse werk bij Nictiz. Ze kan de praktische aspecten van de zorg goed begrijpen, wat haar in staat stelt om met een realistische en pragmatische blik naar problemen te kijken. Ze merkt op dat in de zorg vaak wordt gestreefd naar praktische oplossingen in plaats van perfectie, wat haar nu helpt om met efficiëntie en effectiviteit te handelen.
Haar ervaring stelt Elize in staat om te relativeren en het grotere plaatje te zien. “We doen dit niet alleen maar voor hoogopgeleide patiënten, maar ook voor mensen die misschien minder begrip hebben van medische termen of procedures.” Ze benadrukt dat de uitdagingen in haar nieuwe rol als coördinator misschien groot lijken, maar dat ze door herinneringen uit de zorgsector een bredere kijk heeft op wat échte uitdagingen zijn.
Elize’s moeder heeft als kraamverzorgster gewerkt, maar stopte met werken vanwege de kinderen. Later, toen Elize ongeveer naar de middelbare school ging, pakte haar moeder haar carrière weer op als verzorgende in de geriatrische gezondheidszorg. Op latere leeftijd besloot zij zelfs een opleiding tot verpleegkundige te volgen. Elize voegt toe: “Heel ambitieus. Mijn moeder heeft dus op een andere manier dan ik en vanuit een andere hoek haar weg in de zorg gevonden. Mijn beide zussen doen ook iets in de zorg, dus het zit echt in ons.”
Diversiteit aan perspectieven
Als wijkverpleegkundige werkte Elize voornamelijk met vrouwelijke collega’s. “Ik ben van mening dat je altijd een gemêleerd team moet hebben. Het is helemaal niet ideaal om alleen maar vrouwen in het team te hebben en hetzelfde geldt voor een team met enkel mannen.”
Het voordeel van een diversiteit aan perspectieven heeft ze zelf meegemaakt: “Onze vorige manager was vrij bewust op zoek naar mensen die ons juist aanvullen, in plaats van hetzelfde type persoon aan te nemen. We hadden in ons team even iemand nodig die prikkelde. Ik meen oprecht dat ons team daar beter van is geworden.”
Eigen inspiraties
Wie ziet Elize zelf als rolmodel in haar leven? Ze denkt aan vrouwelijke politici met het talent om zelfs onder grote druk en kritiek te presteren, vooral in een omgeving waarin mannen vaak dominant zijn. Het vermogen om vrouwelijkheid en zakelijkheid op een evenwichtige manier te combineren. Ook binnen haar eigen werkomgeving haalt Elize inspiratie uit vrouwelijke managers. Ze observeert: “Hoe zorgen zij ervoor sterk over te komen, zonder zichzelf te verliezen?”
Als geleerde les moedigt Elize vooral jonge mensen aan: “Probeer het gewoon, doe het gewoon. Je hoeft niet nu te weten waar je over twintig jaar bent. Ik heb het idee dat de jongste generatie veel druk ervaart alsof alles goed moet zijn, perfect moet zijn. Maar dat hoeft helemaal niet.” Ook hetgeen dat niet lukt heeft waarde.
We eindigen het gesprek met een nabrander: “Langzamerhand heb ik steeds meer een voorstelling dat ieder volwassen persoon eigenlijk ook maar wat doet.” Een geruststellende gedachte en heerlijk relativerende zin, precies zoals Elize is.
