Een poosje geleden moest ik naar een allergoloog in het ziekenhuis. Het consult zou tien minuten duren maar liep uit tot een halfuur. Daarvan was de arts twintig minuten bezig om van mij allemaal informatie los te krijgen die al lang bekend zou moeten zijn. Irritant voor de arts, voor mij, en de patiënten na mij. Wat had het verschil gemaakt als mijn medische informatie up-to-date en digitaal beschikbaar was geweest?
Op 23 juni a.s. is het jaarlijks congres over informatiearchitectuur in de zorg. Ik verheug me daarop. Het is niet alleen leuk om iedereen weer te zien en te spreken, maar er is ook een interessant programma. Persoonlijk ben ik erg nieuwsgierig naar de lessons learned bij de grootschalige EPD-implementatie in het AMC/VUmc. Wat heeft die voor nieuwe inzichten opgeleverd? Wat vinden de artsen ervan, en de patiënten? Waar zit de winst en waar zitten de wensen? Lopen consulten minder vaak uit?
Informatie delen en vertrouwen geven
De grote uitdaging in de informatiearchitectuur ligt de komende tijd bij de vraag hoe we onze gebruikers (zorgverleners) anders laten omgaan met (zorg)informatie. Zorgverleners (bijvoorbeeld medisch specialisten zijn autonoom ingesteld en zijn niet gewend om informatie zo maar aan te nemen en over te nemen. Als je in het ziekenhuis komt, worden de onderzoekjes van de huisarts vaak even overgedaan. Dat voelt kennelijk beter, alles in eigen beheer. Maar waarom eigenlijk? Draagt het bij aan betere zorg? Wederzijds informatie delen en elkaar het vertrouwen geven zijn voorwaarden om tot hergebruik van zorginformatie te kunnen komen. En dat is nogal wat, dat krijg je niet zo maar gedaan, maar daar gaan we wel met zijn allen naar toe.
Rookt u?
Daarom heb ik een diepe belangstelling voor de ontwikkeling van zorginformatiebouwstenen (clinical models): eenduidige formuleringen waarmee iedere zorgprofessional kan werken en die iedereen op dezelfde manier interpreteert. Nemen we bijvoorbeeld rookgedrag. Als je wilt weten of iemand rookt, kun je je beperken tot een antwoord ja/nee. Maar daar heeft een arts weinig aan, want die werkt met nadere specificaties: heeft iemand gerookt? Wanneer is iemand gestopt? Is het een passieve roker? Of een partyroker? Rookt iemand soms? Hoeveel is ‘soms’? Op die manier kun je informatie steeds verder specificeren en wordt die steeds waardevoller voor de arts. Als iedereen die specificaties kent en gebruikt, wordt de overdracht tussen zorgverleners eenduidiger en dus beter. Dan komt dat wederzijdse vertrouwen er vanzelf.
Definities
Dit soort eenduidige formuleringen vormen de bouwstenen van de informatiearchitectuur van de zorg. In het programma Registratie aan de bron zijn we doorlopend in gesprek met zorgverleners om tot de juiste definities en specificaties te komen. Dat maakt het werk heel erg interessant. Als een arts zegt: ‘Hier heb ik wat aan. Dit mag niet meer weg’, ben ik heel tevreden.
Big data
Waar ik ook naar uitkijk op het congres, is de presentatie van een psychiater over big data en hoe ze die gebruikt in haar zorgproces. Het combineren van verschillende bronnen van informatie ter ondersteuning van het zorgproces: dat is ook een trend die zich voor de komend jaren duidelijk aftekent. We zien dat ook buiten de zorg en ik ben benieuwd wat dat de komende jaren gaat opleveren.
Zorgverleners en patiënten, wees welkom!
Wat ik mooi vind is dat we bij het komende congres een zorgverlener op het podium hebben. Dat gebeurt niet zo vaak als ik zou willen. Terwijl de zorgverleners en patiënten de mensen zijn voor wie we ontwerpen en bouwen. Zij zijn de gebruikers van de informatiearchitectuur van de zorg en wij willen iets maken waardoor zij hun werk beter kunnen doen. Het zou fantastisch zijn als zij ook naar dit congres komen, zodat zij hun wensen met ons kunnen delen. Want uiteindelijk doen we allemaal hetzelfde: werken aan goede zorg.
Het congres Informatiearchitectuur in de zorg wordt gehouden op 23 juni a.s. in locatie NBC in Nieuwegein. Meer informatie op www.zorginformatiearchitectuur.nl
